Ένα όνειρο
Ένα πρωί που ξύπνησα είδα τον κόσμο διαφορετικά,
αμάξια, μηχανάκια και άλλα πολλά,
πού είναι τα δέντρα, η ησυχία,
τα πάρκα και η ηρεμία;
Χάθηκαν όλα σε μια βραδιά,
πού είναι η ζωή μου,
το δώρο και η ποινή μου;
Τα είχα κρύψει εκεί κάπου σε μια γωνιά.
Πραγματικά απορώ με την κοινωνία,
τους υπουργούς και όλα αυτά τα δελτία,
τι έκαναν με την Ελλάδα, απορώ πραγματικά.
Τι είναι η αγάπη; Ένα όμορφο συναίσθημα,
άλλοι λένε πως πονάνε και άλλοι κλαίνε
επειδή τους παρατάνε, απορώ πραγματικά.
Γράφω ότι νιώθω, το γράφω σαν τον Καζαντζάκη,
αυτός ο άνθρωπος είπε κάτι:
«Δεν ελπίζει, δεν φοβάται, είναι ελεύθερος»
και ας κάποιοι τον αφορίσανε,
δεν ήξεραν τι είναι αυτός ο άνθρωπος πραγματικά.
Μακάρι να είναι ένα όνειρο αυτό που ζω,
μα δεν νομίζω έχουμε καταστραφεί ολοκληρωτικά.
Ελπίζω μια μέρα να ξυπνήσω
και όλα να είναι κάπως διαφορετικά.
Γιάννης Π. ΣΤ1