Mε τη κατάλληλη οργάνωση και τον εξοπλισμό της η σχολική αυλή μπορεί να στηρίξει τις διαδικασίες μάθησης μέσα από την εξυπηρέτηση κατάλληλα σχεδιασμένων εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων.
Μπορεί να ενισχύσει την ενεργητική αλληλεπίδραση του παιδιού με το περιβάλλον της φύσης, να υποκινήσει και να στηρίξει διάφορες μορφές παιχνιδιού και τύπους συμπεριφοράς πάνω στα οποία η εκπαίδευση προγραμματίζει το έργο της με στόχο τη συνολική ανάπτυξη του παιδιού».
Οι απαγορεύσεις και περιορισμοί, πολλές φορές φέρνουν τα ακριβώς αντίστροφα αποτελέσματα, αφού τα παιδιά δεν έχουν τη δυνατότητα να παίξουν δημιουργικά και να «ξεδώσουν» και τότε μεταξύ τους μπορεί να δημιουργούνται εντάσεις και η εκπαιδευτική διαδικασία να χάνει ένα μέρος της χαράς της.
«Μέσα από την υλοποίηση προγραμμάτων ανάδειξης και διαχείρισης της σχολικής αυλής, αποδείχθηκε ότι οι μαθητές είναι ικανοί να φέρουν μεγάλες αλλαγές στο χώρο που περνούν μεγάλο μέρος της ημέρας τους. Ενδιαφέρονται περισσότερο για το σχολείο τους και τους συμμαθητές τους. Θεωρούν το χρόνο παραμονής τους στο σχολείο πολύ δημιουργικό.
Παρατηρήθηκε ακόμα μείωση των ατυχημάτων στην αυλή του σχολείου, ενώ επιπλέον μειώθηκαν τα απορρίμματα. Οι μαθητές παίζουν ομαδικά παιχνίδια χωρισμένοι σε μεγάλες ομάδες, που τα μέλη τους διαφέρουν ηλικιακά, δηλ. παιδιά από διαφορετικές τάξεις ανήκουν στην ίδια ομάδα».
Κι όλα αυτά βέβαια δεν αρκούν να μείνουν στην θεωρητική ανάλυση. Οφείλουμε όλοι μας με την ευθύνη που αναλογεί στον καθένα (εκπαιδευτικοί, γονείς, τοπική αυτοδιοίκηση, ΟΣΚ) να αναγνωρίσουμε αυτές τις ανάγκες και να προχωρήσουμε στην αναδιοργάνωση και τη σύγχρονη αξιοποίηση των σχολικών αυλών :
- Να ενισχύσουμε το πράσινο (φυτά και δέντρα) και να καλλιεργήσουμε την αγάπη για τη φύση και το περιβάλλον. Να τις απαλλάξουμε από το περιττό τσιμέντο.
- Να διακοσμήσουμε πρωτότυπα τα σχολεία χρησιμοποιώντας φυσικά υλικά, “graffity” και έργα των παιδιών.
- Να τις «εξοπλίσουμε» με θέματα για παιχνίδι. Μια ενδιαφέρουσα ιδέα είχε ένας γυμναστής που ζωγράφισε στο τσιμέντο χάρτες και τα παιδιά έπαιζαν μαθαίνοντας.
- Να αποκτήσουν σύγχρονα και ασφαλή αθλητικά όργανα και παιχνίδια.
- Να επιστρωθούν όπου είναι επικίνδυνες με ειδική προστατευτική επικάλυψη.
- Να αποκτήσουν προσεγμένους χώρους ξεκούρασης και συζήτησης, με παγκάκια, τραπέζια και πέργκολες.
Σε όλα αυτά δεν είναι πάντα το κυρίαρχο το κόστος, αλλά η διάθεση για δημιουργία στην αρχή και για δημιουργική αξιοποίηση στη συνέχεια.
Κυρίως πρέπει να έχουμε σαν βασική αρχή ότι η σχολική αυλή αποτελεί το συνεκτικό σημείο για τα παιδιά σε κάθε γειτονιά.
Ο περιορισμός των ελεύθερων χώρων καθιστούν πλέον τις σχολικές αυλές τη μόνη ασφαλή διέξοδο για τα παιδιά.
Τα σχολεία πρέπει να μένουν «ζωντανά» και εκτός του τυπικού ωραρίου.
Με δραστηριότητες -εντός και εκτός των κτιριακών εγκαταστάσεων- από τους συλλόγους των γονιών, το δήμο κλπ. Αλλά κυρίως να διατηρούν τις αυλές ανοιχτές για ελεύθερο παιχνίδι. Ήδη σε κάποια σχολεία έχει καθιερωθεί να μένουν ανοικτά τα προαύλια όλες τις ημέρες της εβδομάδας και γεμίζουν με παιδιά που αλλιώς δεν θα ήξεραν που να παίξουν, και θα ήταν αναγκασμένα να καταφεύγουν σε μερικές αμφιβόλου ποιότητας «αθλητικές ακαδημίες», που το παιχνίδι μοιάζει άχαρο καθήκον
Επιδίωξή μας πρέπει να είναι η αυλή του σχολείου να μην είναι ένα άδειο τοπίο, όπου τα παιδιά τριγυρίζουν χωρίς σκοπό, αλλά να είναι ένα σύγχρονο «ζωντανό» προαύλιο, οικείο και αγαπητό, που προσφέρει νέα ερεθίσματα στα παιδιά και δυνατότητες παιχνιδιού και διασκέδασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου